Onder  – zoek je verborgen talenten

Verborgen talenten zijn te hervinden in verborgen trauma. In deel een van deze reeks (klik op deze link) schreef ik hier al over.

Ieder van ons heeft verborgen talenten.  Met het accent op talenten. Voor de een zijn ze meer verborgen dan voor de ander. De rol van verborgen trauma is het verstoppen van moeilijke ervaringen zodat je ze niet nog eens hoeft mee te maken. Hoe komt het dat je natuurlijke talenten verborgen raken en hoe krijg je er weer toegang toe is een vraag waar ik in dit artikel bij stil sta. 

Als auteur van het boek de Kracht van IK (ik ben op zoek naar een uitgever) gun ik iedereen dat je bewustzijn op triggerende gebeurtenissen, gedachten, gevoelens en gedrag krijgt, met als doel dat je die IK met hoofdletters in jou de ruimte geeft.

Het model aan van Vivian Broughton vind ik hierin ondersteunend. Dit model beschrijft ze in haar boek “Stilstaan bij Trauma”. Ik heb haar model in bijgaande figuur aangevuld met de verschillende talenten die je in je leven tegenkomt.

Dit model omvat drie delen
Het gaat over drie vormen van bewustzijn die de rol van trauma verhelderen
Het traumabewustzijn, is het deel waar je het diepst geraakt kunt worden en waar en oude wond ineens weer open kan gaan in de juist context van triggers.je overlevingsdeel en je gezonde deel. Je verborgen talenten gaan schuil in je vaak ook verborgen trauma. Als je in dit bewustzijn ‘bent’ dan voel je de diepe onmacht opnieuw. Dan ervaar je veel pijn. Het kan zo heftig zijn dat het leven je zelfs teveel lijkt. Als je dat nu wel eens ervaart, weet dan dat er een verborgen trauma actief is. Met dit verschil, voor jou als kind was het zo groot dat je hent niet aankon. Nu ben je volwassen en voelt het misschien groot, je bent nu wel in staat het aan te kunnen. Dat vraagt om liefdevolle aandacht en ruimte om je bewust te worden van de patronen die je in je leven hebt ontwikkeld.

Het overlevingsbewustzijn speelt daarin een rol. De overlever in jou wordt aangestuurd door het autonome zenuwstelsel. Dat doet zijn best om de niet prettige ervaringen ooit nog eens mee te maken. Die waren te pijnlijk dus is het zaak omdat weg te stoppen. [link naar deel 3 ]. Die patronen die je inzet, ontplooien zich later tot  talenten welke het resultaat zijn van hoe je het trauma hebt overleeft. Mensen noemen dit vaak jouw kwaliteiten. Dit zijn kwaliteiten die door je omgeving in zijn positieve vorm worden gewaardeerd. In de negatieve vorm belemmeren ze je om bij je natuurlijke talenten te komen . Op de lange termijn kost het iemand zijn levensplezier, zijn energie en er zijn mensen die in burnout terecht komen of zelfs lichamelijke kwalen ontwikkelen als gevolg van de valkuil die dergelijke talenten in zich mee dragen. [link naar offman]

Het gezonde bewustzijn heeft vol de ruimte om situaties, gebeurtenissen te zien, ervaren en doorvoelen. Het geeft je ruimte om te keizen hoe je op iets wilt reageren. Je zal dankzij je gezonde bewustzijn niet zo ver (meer) wegzakken in pijn, als deze door een gebeurtenis wordt getriggerd.

Je ziet de ruimte in de ovale lijnen. Nu zie je dat er overal even veel ruimte is. In het meest ideale geval is ovaal van het trauma klein en is de ovaal om het traima ook niet zo groot. Je wilt dat de ruimte die het gezonde deel inneemt groger wordt.

Als die verhouding anders is dan beleef je een situatie ook anders. Is het trauma of overlevingsdeel groot, dan heb je weinig keuzeruimte. Je wordt dan geleefd door je autonome zenuwstelsel. 

Een voorbeeld
Ik was 8 jaar en werd wakker. Angstig. Ik hoorde allemaal geluiden die ik niet kon plaatsen. Het bleef aanhouden. Het onbewuste systeem zette mij er toe aan om te gaan kijken. Als je ziet wat er gaande is kan je ontspannen als er niets bijzonders is. Orienteren noemen ze dat officieel.

Ik ging kijken en zag mijn zieke moeder overgeven. Mijn bed stond tegen de muur van de wc- ruimte. Ik had deze niet zo smakelijke geluiden gehoord. Als klein meisje van acht wil je dat het goed met je moeder gaat, gestuurd door mijn autonome zenuwstelsel ging ik voor haar orgen. Ik was er voor haar. Niet andersom. Ik haalde een glaasje water. Ik maakte haar kunstgebit schoon. Ik hielp haar weer in bed.

Deze ervaring was niet eenmalig. Jaren lang deed ik dit. Ik ging handelen. Een patroon dat ik later in mijn leven vaak inzette als ik ongemak zag bij een ander. Vaak ongevraagd, zonder af te stemmen of ik wel de persoon ben die moet handelen. De herhaling van deze gebeurtenissen maakte dat het voor mij diep raakte.  Het was nodig om mijn angst en andere emoties weg te stoppen. Zo werd dit verborgen trauma. Ik was plots geen onbevangen klein meisje meer van acht. Ik werd een verantwoordelijk, zorgzaam meisje van acht.

Ik ging handelen. Ik zette mijn emoties opzij. Door de herhaling werd dit een overlevingspatroon. Het werd er langzaam in mijn doen en laten ingesleten. Wat diep raakt is dat er niemand was om liefdevol vast te houden. Om mij te troosten bij de schrik die er inzat. Het een leiddde tot het ander. Zo bracht ik haar vanaf mijn 9e jaar ontbijt op bed, voor ik naar school ging. Ik nam meer en meer taken op mij. Het gevoel van er alleen voor staan duwde ik weg. Om hulp vragen, dat deed ik niet, dat leerde ik niet.

Het kind bewustzijn versus het volwassen bewustzijn
Ik had toen nog geen gezond volwassen deel dat de ruimte heeft om afwegingen te maken. Is het wel aan mij om voor haar te zorgen? Het was logisdch geweeest al ik naar mijn vader was gegaan. Hem had wakker gemaakt, zodat hij voor haar kon òrgen. Ik had niet het besef dat ik een keuze had.  De keuze om iets wel of niet te doen.

Nu als volwassenen heb ik dit deel wel ontwikkeld. Het is soms nog wel een uitdaging. Toen de vriend van mijn dochter bij ons kwam wonen en hij ziek werd, merkte ik op dat ik ook automatisch voor hem wilde gaan zorgen. Nu was ik me echter bewust dat hij ook volwassen is. Dat hij ook voldoende ruimte had om voor hemzelf te zorgen.

Dit gezonde deel is afwezig als je geraakt wordt. Je overlevingsdeel neemt dan over en soms stapelt het op en dan neemt je traumadeel over. In beide gevallen  is er onvoldoende ruimte voor die bewuste gezonde keuze. Om stil te staan bij wat jij nodig hebt. Om dan dat ook voor jezelf te regelen.

Je verborgen talenten willen echter er ook zijn. Die talenten die er niet konden zijn vroeger. Om wat voor reden dan ook.
Zodra je door krijgt dat bepaalde gebeurtenissen je ongemak brengen en wat ik noem je Wijze Waarnemer de ruimte geeft, dan kan er ruimte komen om de ontwikkelde overlevingspatronen te herkennen. Onder die overlevingspatronen krijg je toegang tot je oorspronkelijke natuur. De natuur waar je als babietje mee geboren bent. Je verborgen talenten, die in het trauma door een vecht-, of vlucht, of bevriesreactie is onderdrukt.

Hoe die reacties je talenten hebben verborgen, daar ga ik in het derde artikel verder op in.

Aan de slag
Voor nu nodig ik je uit je te orienteren op je omgeving.
Waar ben je?
Kun je de uitgang zien?
Is er een raam?
Ben je okay in deze ruimte?
Voel ook je lichaam. Voel je voeten. Je linkervoet, je rechtervoet en je zitbotjes.
Zit je rechtop? Of ben je wat voorover gebogen?
Dit bewustworden zij eerste schreden op het pad van je wijze waarnemer die je door dit te doen in het hier en nu brengt.

Oefen dit als het er niet toe doet. Zodat als het er wel toedoet, je makkelijker terug kunt keren naar je gezonde bewustzijn in het hier en nu. 

Schitterende groet,
Ditta

Is het ontdekken van je verborgen talenten niet makkelijk?
Wie weet kan ik daarin wat voor je betekenen.
Voel je welkom:  plan een gratis moment met mij in.

Ditta

#krachtvanik
06-22779116