Verborgen trauma speelt een rol achter de schermen

Verborgen trauma speelt een rol achter de schermen. Trauma voelt als een groot woord. We kennen vooral het trauma van een verkeersongeluk, een ramp, verkrachting; allemaal ervaringen die grote impact hebben op de betrokkenen.

Er is echter ook klein trauma op de achtergrond. Het verborgen trauma. Hier zal ik in een aantal artikelen op inzoomen. Omdat het op de achtergrond is, herkennen we het vaak niet. Verborgen trauma zijn de herhalende of soms heftige ervaringen die je hebt meegemaakt, waarbij je als kind niet de steun en geborgenheid kreeg die je nodig had. Als dat eenmalig gebeurt, heeft dat niet de impact die herhaling van dergelijke gemiste steun wel heeft.

Trauma is als een wond die opnieuw kan opengaan. Het zit nog als herinnering in je lichaam. Mensen die ik begeleid zijn hele mensen met normale levens. Het zijn meestal die mensen die veel op hun schouders hebben genomen. Als ik daarover doorvraag, is het duidelijk dat ze als kind al deze rol op zich namen. Voor het bewaren van de harmonie namen ze verantwoordelijkheid op zich voor taken die niet passen bij hun leeftijd.

Perspectief van volwassenen in de generatie van je ouders
Je ouders en leerkrachten deden wat ze konden. Ze groeiden op in een tijdperk waar er, zeker na de oorlog, weinig tijd en ruimte was voor emoties. Het was een tijdperk van wederopbouw. Ook waren er adviezen om kinderen te laten huilen en ze niet meteen uit de wieg op te pakken. Zo is er, hoe goedbedoeld deze volwassenen ook waren, een basis van vroegkinderlijk trauma gecreëerd. Deze volwassenen waren zelf niet in staat om warmte en zorgzaamheid te geven, omdat ze dit zelf ook niet als voorbeeld hadden gehad. De omstandigheden waarin ze opgroeiden speelden hier vaak een rol in.

Op de schouders van onze ouders
Het goede nieuws is dat jij en ik op de schouders van deze generatie volwassenen mogen staan. Onze leefomgeving en daarmee ons uitzicht is anders. We hebben nu meer tijd en ruimte om naar binnen te kijken. Om in contact te zijn met onze binnenwereld en die te verkennen. Er is ruimte om onze unieke talenten te ontdekken, terwijl onze ouders vaak deden wat van hen werd verwacht.

Een ingang naar wie je bent en vooral wie je mag zijn, ontdek je in de flow en in de weerstanden die we in ons leven tegenkomen.

De uitnodiging van onderliggende trauma
Verborgen trauma is onderdeel van het leven, van ieders leven. Je groeide op in een bijzondere context. Er werden adviezen gegeven of er werden correcties gemaakt op je gedrag. Met goede bedoelingen werd je belemmerd in je natuurlijke manier van zijn.

De setting was bijvoorbeeld dat je moest opletten terwijl je aan het dagdromen was. Of je kreeg op je kop als je je spullen liet slingeren. Misschien moest je je ‘bek houden’ als je plezier had op de achterbank tijdens een autorit.

Dit heeft je karakter gevormd, of je je daar nu bewust van bent of niet. Je reageerde op de sturing van buitenaf. Zo werd de ene persoon meer de stille observator, terwijl de ander zich onbewust afzette en gezien werd als de eigenwijze rebelachtige dochter of zoon.

Ontdek het moois dat in trauma schuilt
Onder het verborgen trauma schuilt veel moois, namelijk je onbevangenheid om te dagdromen. Die dagdromen blijken een inspiratiebron te zijn voor je creatieve processen. Je speelse karakter kon zorgen voor veel plezier op de achterbank en kan nu weer luchtigheid in je leven brengen.

Ieder van ons heeft deze talenten. Voor de een zijn ze meer verborgen dan voor de ander. Dat is wat klein verborgen trauma doet, het verstopt de moeilijke ervaringen zodat je ze niet nog eens hoeft mee te maken. Je autonome zenuwstelsel heeft het ‘een plekje’ gegeven in je lichaam. Het autonome deel van je bewustzijn remt je daardoor onbewust af.

Een combinatie van gebeurtenissen, gedachten, gevoelens en onbewust gedrag dat terugkerende patronen tegenhoudt, kun je gaan herkennen. Het zijn ingangen om al het moois dat in jou schuilt de ruimte te geven.

Vervolg
Ik zal meerdere artikelen schrijven over dit thema van het verborgen talent dat schuilgaat in het verborgen trauma.
Voor nu heb ik een uitnodiging voor je, met de vraag aan jouw nieuwsgierige deel om mee te doen.

Verken eens wat er in jou gebeurt als je in flow bent en wanneer je weerstand voelt. Wanneer ervaar je flow? Wat is de gebeurtenis en welke mensen speelden een rol? Wat zijn je gedachten? Hoe ervaar je flow in je lichaam?

Wanneer ervaar je weerstand? Wat is de gebeurtenis en welke mensen speelden een rol? Wat zijn je gedachten of wat ervaar je als dat negatieve stemmetje in je hoofd? Waar voel je de weerstand in je lichaam?

Openstaan voor dit onderliggende goud is stap 1.
Bewustwording van de momenten waarop jij in flow bent of juist weerstand voelt, is stap 2.

Ik ben benieuwd wat het je brengt om zo jezelf en je binnenwereld eens een paar dagen te observeren. Te voelen wat er gebeurt. Zonder verwachtingen, gewoon observeren wat je voelt en wat je gedachten doen en bewust worden van de gebeurtenissen die je raken.

Schitterende groet, Ditta

Achter de schermen

Achter de schermen speelt er veel.
Waar we zelden over weten.
Ook achter mijn schermen beweegt er veel.
Nu vind ik de woorden om hierover te delen.

Je las mogelijk over mijn rug. (https://tinyurl.com/2s38zkzp)
Over de lessen.
Ze wezen me een ander pad.
Ik pakte mijn leven weer op.
Beetje bij beetje.
Anders dan voorheen.

Aangespoord, door lessen uit de wereld van cranio sacraal, mocht ik mijn werk anders invullen.

“Is dat niet gek?” en “hoe ga ik dat doen?”, stonden mij even in de weg.
Tot ik de besloot om achter de schermen proefsessies te doen.
Om te ontdekken.
Is dat wat voor mij?
Kan ik dit combineren met reeds verworven vaardigheden?
Nieuwsgierig naar wat het anderen brengt als ik ze liefdevol met mijn helderheid aanraak?

Oh, dit is magisch!
Ik plande meer proefsessies.
Allemaal om te leren.
Om mijn vaardigheden te combineren.
Elke sessie ontdekken, reflecteren en leren.
Hoe mooi het is om een ‘sacred space’ te creëren.

Een space voor diepe ontspanning én inzichten.
In contact met verborgen trauma en talenten vrij maken.
Ruimte voor releases, het herschikken van het lichaam.
Een uitnodiging naar de oorsprong.
Dat lichaam dat je zo beschermde en hielp overleven.
In contact met wijsheid over wat wil.

Nu, vele sessies verder, verneem ik in de feedback over de impact van deze sessies.
Hoe ik een basis voor veiligheid, vertrouwen met toegang tot dieper weten, leg.
Alles komt terug, wat we eerder zijn vergeten.

In aanraking met huidige thema’s, beweegt verborgen trauma.
Geeft het lichaam wat er niet of amper kon zijn, graag weer vrij.
Ieder lichaam in haar of zijn eigen tijd.

Ik raak ‘slechts’ die wijsheid aan.
Ik verdiep de ervaring met mijn kennis over trauma.
Ik luister naar mijn helderheid en werk met mijn energetische handen.
Ik ben in pure aanwezigheid
Zonder oordeel vol liefde voor de medemens.

Ik beweeg graag hiermee nu vóór de schermen.
Ik neem je mee in de wijsheid van het lichaam.
Dat lichaam dat je zo graag de weg wijst.
Ik ga hier meer over delen.
Want delen is helen.

Hug,
Ditta