Verschillende van mijn klanten zijn een alleengeboren tweeling.
Of ze hebben in hun leven een heftige gebeurtenis meegemaakt. Het mooie is vanuit zielsperspectief dat dit nodig was om je rol die je op aarde komt vervullen zijn initiatie krijgt. Daarover een andere keer meer.

Veel van mijn klanten zijn dienende professionals. Die vanuit hun persoonlijk lijden een weg hebben bewandeld en nu daarin de leiding nemen over zich zelf en de mensen met wie zij werken. In hun leven zijn ze door hun traumasplit op zoek naar oplossingen gegaan.

Het perspectief is dat je een traumasplit hebt meegemaakt die dat heeft aangezwengeled. Wat is dat een traumasplit en hoe ontstaat deze.
Laat ik die van de alleengeboren tweeling eens schetsen.

De context is dat je eerst diep verbonden was. Je was vol in je lijf aanwezig. De ander ook. Je bent samen. Het is het ultieme gevoel van Bliss. Het is de ultieme verbinding. Mooier dan dat kan het niet worden.

Als dan de ander ineens wegglijdt, waardoor is niet altijd helder, dan gaat het kleintje dat gezond is met zijn energie peilen.
Het gaat voor het eerst buiten zichzelf zoeken.
Hé waar ben je?
Hoe gaat het met je?

Als je deze ander dan steeds minder gaat voelen, ben je met je brandpunt van focus, omdat je aan het peilen bent, ver weg van je innerlijke zelf. Als de ander dan overlijdt, voel je dat én dat noemen ze de traumasplit.

Als je dan samen was voor een x aantal weken dan zegt de ratio die paar weken is toch niks. Want je bent meer weken alleen geweest dan samen. Waarom is het dan zo’n issue later in je leven? Het gaat niet om die paar weken. Het gaat om dat ene moment waar je de ander voelt wegglijden. Dat is waarom je van slag raakt als kleintje, dan ben je te ver buiten jezelf. Dan ben je gedissocieerd.

Een van de effecten van alleengeboren tweelingen is dat ze altijd onbewust meestal die ervaring van het ultieme samen zijn willen recreëren. Iets wat natuurlijk niet kan. Dat veroorzaakt dan vele teleurstellingen.

Omdat je als ziel nog kunt kiezen of je ‘boven’ bent of in je lichaam kies je voor dissociatie, gauw naar boven, want daar voelt het wel fijn. Deze mensen zijn dan minder in hun lijf. Want daar voelt het minder fijn. Iets wat ze zich niet bewust zijn. want ze kennen alleen hun lichaam nog zoals het is. Net als dat een gebochelde niet anders kan en dat is dan de normaal voor die persoon.

In mijn werk ga ik een laag dieper. Want er over praten is mooi en je brengt veel inzichten. Tegelijkertijd is er vaak toch een rem. Waardoor je niet realiseert wat je diep van binnen wilt realiseren. Daarvoor mag je nu weer in je lijf komen. Incarneren in dit leven zei iemand ooit tegen mij. . Het is niet makkelijk. Het is wel het mooiste wat er is. Eén zijn met jezelf!

Schitterende groet

Ditta 

#krachtvanik #hetlevenismooi #schitteringrootsheid #professionals #zelfliefde #zielsmissie