Al zo lang als ik me herinner ben ik nieuwsgierig.
Wat leidt tot het stellen van vragen.
Vaak intern. Dan merkt de ander er niks van.
Ook extern. Dat is natuurlijk prima in een coach situatie.
Echter vaak wordt het stellen van vragen niet zo gewaardeerd

Ik merk dat het stellen van vragen op het vlak van ongemakkelijk kan komen. Vragen die je uitdagen om buiten de gangbare te kijken.

Mijn ervaring is dat vernieuwing ontstaat met dankzij het stellen van vragen.

Nieuwsgierigheid brengt ons verder. Hoe ongemakkelijk dat soms ook voelt!

Want ja soms is een antwoord anders dan je had bedacht.
Want ja soms druist dat tegen wat je al kent in.

Groei ontstaat buiten de zogenaamde comfort zone.
Dus dat er mensen zijn die vragen stellen zorgt voor het ongemakkelijke. Dat raakt aan grenzen van je comfort.

Misschien dat e.a. verheldert. Over het ongemakkelijke dat je nu in deze tijd wel eens voelt. Hopelijk geeft dit je een nieuw perspectief. Bedenk, zeker als iemand andere keuzes maakt dit dan eens. En in plaats van gelijk het te veroordelen, kun je nu ook eens nieuwsgierig zijn. Stel eens een vraag! Daar is over het algemeen niemand slechter van geworden.

Nieuwsgierige groet,
Ditta