Verstrikt in een web of….?

“Het voelt soms of ik verstrikt zit in een web.” Zo vertelde ik mijn natuurgeneeskundige. Ik was bij haar een diepgaande transformatie vraagt om de juiste vitaminen en mineralen. Ter ondersteuning. Soms kan een proces zo diep gaan dat de mineralen er door heen vliegen. Ze meet het een en ander en vertelt me dat mijn hormonen uit balans zijn. De hele mix van dopamine serotonine adrenaline etc. Het wordt niet handig ingezet. Het is onderdeel van dat web waardoor ik me zo verstrikt voel soms.

Hoe uit zich dat?

Ik voel een trigger om iets te doen en dan komen er gelijk twijfels. Ik voel een push én een pull. Om soms gek van te worden.

De trigger is een van de heldhaftige positieve Ditta die vaak vol goede moed aan de slag gaat of nu wil gaan. Maar die energie is er nu nog niet. Zou deze Ditta dit patroon weer inzetten dan stat ze over haar emoties en hoe belastbaar ze nu is heen. Het fysieke herstel van haar rug is stap 1. Nu mag de belastbaarheid groeien. Dat gaat zo snel als dat het gaat.

Die kwaliteiten; het heldhaftige, het moedige, het positieve, de wilskracht waren in het verleden erg nuttig. Vaak meer om te overleven dan te leven. Nu mag díe Ditta  achter in de bus plaats nemen. Niet meer aan het roer.  Ik kan haar dan weer inroepen als het nodig is.

Wat dan wel?

De emotionele en zachte en zorgende en langzame Ditta in mij mag ruimte krijgen. Die kwaliteiten waar ik vaak over heen ben gewalst. Deze Ditta mag invoelen wat passend is voor mij in hét moment.

Dit is het web. Dit gaat op en neer. Moet ik dit wel doen? Doe ik er wel goed aan?

Zo gaat het soms de hele dag door. Tot ik het me bewust wordt en de zachte kant in mij het stuur in handen geef. Die kant die vloeibaar is die beseft dat er niks hoeft of moet. Dit nodigt uit tot de volle overgave en te zijn met wat er is aan sensaties, gedachten en emoties.

Soms zijn er dagen achter elkaar van dat soort momenten.  De push versus de pull. De hormonen vliegen dan alle kanten op. Nu weet ik dat dit in mijn systeem heel normaal is. Vanuit de Human Design is dat zelfs noodzakelijk om tot helderheid te komen. (Voor de geïnteresseerden is dat mijn sacraal centrum die van mij verlangt in te voelen wat voor mij passend is).

Ik mag als ik voor een keuze sta de push en pull invoelen. Soms mag ik even de volledige nee voelen. Om dan door te schieten naar een volledige ja. Ik heb soms de alles of niets stand. Deze mag ik in beide uitersten voelen en proeven. Het systeem, mijn lichaam, zal dan haar weg vinden. Dat kan dan meerdere keren op en neer gaan. Tot er helderheid is.

Soms kan ik dat alleen en soms is daar contact met een ander voor nodig.

Want onbewust sluipen er aannames in. Die kan ik dan verifiëren. Als ik me in alle kwetsbaarheid en openheid en zonder verwachtingen uitspreek, kan mijn lijf ontdekken. Het hoofd heeft daar weinig in te doen. Alleen met aandacht aanwezig zijn bij het proces en te observeren. Denkend kom er ik er niet uit.

Als ik in contact met anderen mijzelf zo de ruimte geef, is er impliciet de uitnodiging aan de ander om ook de ruimte te nemen om zich uit te spreken. Die optelsom maakt dat er bij mij het welbekende kwartje kan vallen. Dat mijn systeem kan voelen wat nu waar is voor mij. Niet voor de ander. Nee voor mij. Is de keuze helder? Dan kan het hoofd weer meedoen en de keuze tot uitvoer brengen. Eerder niet.

Transformatie, heling, herstel. De wens en beweging om een nieuwe aarde mogelijk te maken. Hoe je het ook noemen wilt, gaat over verschillende lagen. Fysiek, emotioneel en mentaal en dat mag in de verschillende draden van het web verkend worden.

Hug,

Ditta

Wil jij ook bijdragen aan deze nieuwe aarde? En is er een proces in je gaande waar je even de draad kwijt bent? Ik nodig je uit eens een (viruteel) kopje koffie te plannen. Samen brengt een dimensie die zoveel meer mogelijk maakt dan alleen. Voel je welkom:  plan een gratis moment met mij in.

Ditta

#krachtvanik
06-22779116