Grootse inspiratiebronnen

18 jaar weerspiegelingen van 2 grootse inspiratiebronnen.

Wat sommige mensen misschien niet realiseren is dat er vele mensen in welke fase dan ook tijdens de zwangerschap een kindje hebben verloren. Voor hen maakt de tijd waarin dat plaatsvond niet uit. Of het nu bij 7 weken of 38 weken was. Het zal op momenten ze er weer bij doen stil staan.

Voor mij was het 18 jaar terug bij 20 weken dat ons tweede kindje niet meer bleek te leven. Gisteren was dat 18 jaar geleden. Ben ik nu volwassen in de emoties geworden?
Ik kan nu volmondig ja zeggen.
Ons meisje hebben we Venne* genoemd.
Het * teken geeft aan dat het individu is overleden.

Die naam vond ik vrij snel. Het betekent ‘zij die moed heeft’.
Voor mij was het Zij die de moed had om door te gaan. Want
Venne* bleek trisomie 18 te hebben. Chromosoom 18 drie keer. In plaats van twee keer. Iets wat lichamelijk te belastend voor haar was.
Recent ontdekte ik bij de zachte aanraking vanuit de Cranio dat Ik de moed had om door te gaan. Ook al was ik echt wel een tijdje uit het veld geslagen. Voelde ik me soms zo eenzaam en verslagen.

Vandaag is het precies 17 jaar geleden. Dat we nog een kindje moesten laten gaan. We kregen een echo. Na de ingreep van de dag ervoor.
Jitse en Jaromir*, onze grote verrassing in maart 2006, waren toen allebei te zien op een echo, op 27 april nog levend en wel. Maar wel in ‘distress’.
Het zogenaamde Tweeling Transfusie Syndroom (TTS) was een paar dagen eerder vast gesteld. De lieve gynaecoloog die we een jaar eerder bij Venne hadden leren kennen, was zo lief een extra echo te plannen, zodat we rustig deze lastige periode, één jaar na Venne konden doorkomen.

Het liep niet rustig.
Het ging tumultueus er aan toe. Ik was dinsdag voor de echo donderdag lag ik op de operatie tafel; Er was een operatie nodig. Na 24 uur na de ingreep was er hoop en verdriet. Onze kwetsbare Jitse deed het goed. Dat gaf hoop. Jaromir*? Om hem maakten ze zich iets minder zorgen, hij bleek echter te zijn overleden. De grond zakte onder mijn voeten weg. Ik wilde toen wel een tijdje als mol onder de grond leven. Dankzij vele fijne mensen om mij heen zag ik wel weer licht aan de horizon gloren.

Terug naar de namen.
Ook zijn naam had ik al ‘gehoord’ toen Venne was overleden. Ze wisten namelijk niet of Venne een meisje of jongen was. De gevolgen van Trisomie 18 waren zo groot dat het niet zichtbaar was. Later bleek dit bijzondere kind onze lieve 2e dochter te zijn.
Dat het leven bijzondere wendingen heeft ken jij vast wel.

Het is zo bijzonder allemaal. Nu achteraf gezien is dat makkelijk te vertellen. Het was voor ons zo logisch om de broer van Jitse de naam Jaromir te geven. Hij was tenslotte al actief in die 17e week van de zwangerschap. Mir betekent overigens vrede. Jaro betekent actief.

Ik noemde al de mooie zachte aanraking. Het bracht me in contact met het onderliggende fysiek en emotioneel trauma, van de operatie van Jitse en Jaromir* en de toch pittige bevalling van Venne* een jaar eerder. Ik voelde hoe ik al die jaren actief gewerkt heb aan mijn innerlijke vrede.
Wat veel mensen niet realiseren, daar begon ik mee, dat mensen niet alleen aan hun overleden ouders of andere dierbaren denken. Ook individuen als deze twee, waar ik 20 weken en 17 weken in verwachting van mocht zijn, blijven in gedachten.

De ziel van deze twee lieve kinderen waar ik veel verwachtingen bij had, die helaas niet op die manier uitkwamen, blijft me inspireren.
Blijft ipv blijven? Ja, enkelvoud want later bleek dat Venne en Jaromir dezelfde ziel is. Deze ziel kwam twee keer bij mij langs. Om mij de moed te geven om op mijn pad te stappen. Om e.a. anders te gaan doen in mijn werk. Ik had toen de moed om als zelfstandig coach te starten. Wat ik eerder niet had durven doen.

Venne en Jaromir zijn naast Bente en Jitse de onzichtbare inspiratiebronnen. Waar ik vandaag, in deze avond gedachtenspinsels bij stil sta.

Ik ben dankbaar voor deze reis. Dit pad van ont-wikkelen wie ik niet ben. Om elke dag steeds meer te ontdekken wie ik wel ben. Dat dan ook te leven, met vallen en opstaan. In vrede vol moed om door te gaan.

Heb je ook verlies in je leven ervaren dat je op bepaalde moment raakt? Heb je er de kracht uit weten te putten of zou je daar eens over van gedachten willen wisselen? Voel je welkom:  plan een gratis moment met mij in.
Dan delen we in liefde wat het verlies heeft betekent en nog voor je kan betekenen.

Ditta

#krachtvanik
06-22779116