Selecteer een pagina

De Parabel van Mevrouw Hazel Noot

door 2 sep 20

De Parabel van mevrouw Hazel Noot

Laatst sprak ik een mevrouw. Mevrouw Hazel Noot. Ze is trots op wie ze is. Ze heeft al veel meegemaakt. Ze is oersterk. Heeft ook de nodige inhoud die ook heel waardevol is.

Het leven heeft haar al veel gebracht. Elke keer als het leven moeilijk wordt, doet ze haar best. Maakt ze er wat van.
Soms stormt het. Ze weet dat dat erbij hoort. Soms stormt het zo erg dat ze barsten in haar huis krijgt. Ze weet inmiddels zelfstandig of met hulp van derden die barsten weer dicht te smeren.

Ze is in al die jaren zo goed geworden. Ze is de beste Hazel Noot in het hele bos geworden. Heeft er veel aanzien mee gekregen. Toch blijven die barsten terugkomen. Dat snapt ze niet helemaal. Soms komt er zelfs een barst als er geen wind is. Dan valt die kit er ineens uit. Of waait de wind er ineens door naar binnen.

Ze vertelde me dat ze op een bepaald moment ineens dacht: “Barst. Ik ben er klaar mee deze kieren steeds te dichten”. Het is zo bewerkelijk. En dan steeds korter op elkaar, valt de kit er toch weer uit. Dat kost me echt te veel energie. Ik heb al zoveel uitsoorten geprobeerd. Geen enkele houd lang genoeg.”Mevrouw Hazel Noot was inmiddels dan wel gelouwerd, toch hoorde ik aan haar stem. Ze was doodmoe van alles. Ze gaf zich over aan de strijd. Ze vertelde me dat ze letterlijk erbij ging liggen. Haar lichaam had dat nodig.

Juist in die periode, dat ze zich daaraan overgaf, zag ze een documentaire op National Geograhic. In die documentaire zag ze de opkomst van de hazelnootbomen. Ze wist niet wat haar overkwam. Ineens voelde ze zich weer helemaal blij. Ze kon er met haar hoofd niet bij, zo blij was ze. Ze sprong zo vol energie weer uit bed. Ze sprak haar man en zei tegen hem: “Ik ben helemaal klaar met de beste Hazel Noot te zijn, zoals iedereen mij wil zien. Ik ben veel meer dan dat.”

Ik wil de natuur in, ik wil de natuurwetten respecteren. Ik voel me goed tussen al die majestueuze bomen. Ik ben diep van binnen an wel bang dat iemand anders mij wil omzagen. Toch ga ik ondanks die angst het aan. Weet ik hoe? Nee niet precies. Voel ik dat dit het enige pad nog is? JA”.

Hazel Noot was duidelijk in de juiste voedingsbodem gaan liggen. Door de barsten heen creëerde ze de spreekwoordelijke wortels die ze nodig had. Dat was het begin. Ze voelde zich gevoed. Vol van energie. Ze merkte dat ze niet meer door die voordeur naar buiten hoefde. Dat was, zo zag ze nu, niet de logische route.

Ze zag ineens dat die barsten de weg naar buiten waren. Die weg, die ze steeds aan het dichtkitten was geweest. De voordeur werd haar verteld die hoorde zo. Nu kon ze ineens zien dat dat niet haar plan was geweest.
De noot viel af. Als een oude jas die niet meer paste. Hazel nam een nieuwe naam. Ze werd mevrouw HazelBoom.

Is het tijd voor jou om iets te laten gaan?
Je oude ik anders te zien?

Plan een gratis sparsessie met mij in.
https://calendly.com/dittavanvarkbeun/45min

#krachtvanik
06-22779116

“A seed neither fears light nor darkness, but uses both to grow. ― Matshona Dhliwayo”