Dansend door het leven
Dansend door het leven
Ik had nooit heel veel met dansen. Want ik dacht dan dat ik dat niet kon. Ik bewonderde natuurlijk wel vele mensen die ik zag dansen.
En als ik dan ergens was waar werd gedanst, ging het vuur in mij wel aan. In de drukte van iedereen durfde ik wel ergens in een hoekje achter in de ruimte. Dat was echter lang geleden.
In de zomer ben ik voor het eerst weer gaan dansen. Een strand dance party. Lekker met de voeten in het zand. Oh wat was dat fijn. Ook ging ik alleen dansen, mijn ding doen, midden in de ruimte, niet bezig zijn met anderen.
Zaterdag heb ik weer gedanst. Helemaal alleen voor een groep mensen die bij dezelfde dag waren gekomen als ik. Zij keken daarbij naar mij!
Dat was eng! Dacht ik.
Tot ik fuck it tegen mezelf zij.
Toen was het stiekem heel gaaf.
Nu voel ik met de nadruk op VOELEN hoe gaaf dat was. Ik kan het wel weten maar dat is het niet. We weten heel veel. Voel je het ook?
Dat mijn been dan niet deed wat ik wilde. Who cares. Dat ik in een beweging bijna omviel. Who cares. Dat ik het heet kreeg en iets uittrok en ik verder alleen mijn bh aan had. Who cares.
Jezelf figuurlijk uitpakken. Dat doe ik al jaren. Elke keer ontdek ik weer mooiere dingen aan mezelf.
Nu deze maandag ben ik opgestaan en zat er een dans in mij. Gracieus heb ik in die beweging de vaatwasser uitgeruimd. Ik stond daarna te grinniken. Om mezelf. Stuntelig deels en ook lekker.
Hoe mooi wordt jouw leven als je de muziek die in je ziet de ruimte geeft jou te laten bewegen.
Hoe mooie zullen je gedachten zijn als je je overgeeft daaraan?
Hoe vaak zijn we dan niet met die ander bezig?
Hoe fijn is het nu dat te laten gaan.
Gewel zou ik willen zeggen (ipv geniet) `Misschien moeten we dat woord omdopen tot Gewel. Starten we een Gewel movement met elkaar. Dat leidt ongetwijfeld tot Geweldig!
Doe je mee?
